Kızım Şiiri - Dr Yusuf Polat

Canım kızım; kimler üzdü seni
Gün ortasında da akşam olmayı
Göze alacak kadar…
Söyle kızım;
Kimler kırdı hevesini
Gölgenden
Olmayı da göze alacak kadar

Bil ki kızım;
Ömür denen denge ve döngüde
Umutlar dökülecek toprağa
Bağrını açtıkça her yaprak
Çaresizce esen soğuk rüzgâra

Yardıma ihtiyaç duymak
Çaresizlik değildir kızım
Bil ki; kızım ısıtmak için içini
Karakışa sığındığın günler olacak
Bahardan bahara akıyorsa zaman

Kurumuş yorgun bir nehir
Vazgeçer mi yol almaktan denize
Bitmeyen kışın çığları altında
Hiçbir yağmur temizlemese de
Kirlerinden narin ve zarifruhunu

Unutma ki kızım; ilkbahar gelecek
Kelebekler çiçeklere konacak
Sıcak bir rüzgâr kulağına fısıldayacak
Gam bulutlarının yağmur olup yağdığını