Kızım Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Kızımı gördüm rüyamda,
"Baba uyan!
Baba uyan!
Beni bırakma!" diyordu.
Kızım sesleniyordu rüyamda.
Uzaktan,
Bilmediğim,
Ulaşamadığım bir diyardan,
"Baba gel!
Baba gel!
Seni bekliyorum Sırat'ta." diyordu.

Kızımı gördüm rüyamda, ağlıyordu.
Korkmuştu kızım,
Sesi titriyordu baba derken.
Kollarını açmış, minicik ellerini uzatmış,
"Gel" diyordu bana.
"Baba gel, korkuyorum." diyordu.
Seslendim ona, çok seslendim hem de.
"Korkma kızım,
ben burdayım, yanındayım." diye bağırdım, haykırdım.
Ama duymadı beni, duyuramadım sesimi.
Kızıma koştum hep, hiç durmadan, sadece koştum.
Ağlaya ağlaya koştum hem de,
Canımı yollara döke döke koştum.
Ama ulaşamadım kızıma, yanına varamadım.
Oradaydı kızım, az ileri de, karşımdaydı.
Yalnızdı kızım, korkmuştu.
Babasını çağırıyor, babasını bekliyor ve ağlıyordu kızım.
Ben ise kızıma koşuyor, koştukça ayağımın altındaki yerin kaydığını hissediyor, ona ulaşamadıkça çıldırıyordum.
Tanrım, ne olur acı bana.
Kızım, gözbebeğim, uğruna dünyaları yakarım dediğim yavrum çağırıyor beni.
Tanrım, bırak beni.
Bırak, varayım yanına, kavuşayım.
Doya doya sarılayım kızıma, koklayayım.
Tanrım, acı bana!
Kızımı ağlatma! dayanamıyorum.
Tanrım, merhamet et bana!
Daha fazla korkmasın kızım, dayanamıyorum.
Kızımın yanında olamamak ölümden beter.
Tanrım, al canımı, beni kızıma kavuştur.
Onsuz yaşayamıyorum.

Uyandım birden.
Kan ter içinde kalmıştı kalbim.
Sol tarafıma baktım, boştu yatağım.
Kızımın odasına koştum hemen.
Boştu yeri, yatağında değildi kızım.
Yatağın baş ucunda bir beden,
Bir anne, oturduğu yerde uyuyakalmıştı.
Kızı kokuyordu yastığı,
Kızı yerine yastığını basmıştı bağrına.
Tanrım, neden aldın ki onu bizden?
Ne günahı vardı yavrumuzun?
Neden ayırdın bizi kızımızdan, neden?

Ağladım. Çok ağladım.
İsyan ede ede ağladım.
İçim yana yana ağladım.
Kızımı görmüştüm rüyamda, ağlıyordu.
Kızımı kurtaramadığım için ağladım.
Tanrım, bu acı bana fazla!
Tanrım, kızımsız bir hayat bana fazla!
Al canımı ne olur, beni kızıma kavuştur.
Onsuz yaşamak, haram bana.
Tanrım, beni kızıma bağışla!

Burhan Çay