Kızılelma Türküsü Şiiri - Recep Duran

KIZILELMA TÜRKÜSÜ
Anadolu’m, mahzun bakışlı memleketim.
Kuzeybatısında bir çanak içinde küçük bir kale,
İçinde aslan yüreklilerin yaşadığı.
Elleri nasırlı, ayağı çıplak, benzi soluk, sert insanların memleketi.
Ufacık bir tepeden boğazı gören Çanakkale, çanak içinde.
Yürekli insanların yaşadığı toz toprak içinde.
Selama durmuş tüm Anadolu yiğitlerinin beşiği.
İçinde taze bir gül kokusuna karışan deniz kokusu ile.
Küçük, fakir, aç ve çıplak, onurlu haşmeti ile.
Kahramanlarını toprak altında bağrında ısıtıyor.
Kim bilir kaçıncı kez, neresinde, kimlerle, koyun koyuna yatıyor.
Adı gibi çanak içinde Çanakkale.
Anadolu toprağı mübarektir, bereketlidir, izzetlidir.
Çanakkale’deki ruh ölmez dipdiridir.
Burcu burcu taze gül kokularının kokusunu kıskandırırcasına
Kefensiz yatan erlerimin kokusu karışmıştır suyuna toprağına.
Kiminin yaşı on beş, kimi yirmi yaşında.
Bize kalan bir hatıra onlardan bu toprak, ebediyen.
Kıyametler kopsa, tufanlar kudursa bu ruhu söndüremezler, Allah bir.
Çanakkale, bir çanak içinde ufacık bir kale.
İçinde binlerce Anadolu yiğidinin birbirine sarılıp kefensiz yattığı yerde.
Sanır mısın toprak sadece topraktır; toprak, içinde yatan varsa vatandır.
Çanakkale, adı sanı belli belirsiz nice vatan evladına yorgandır.
Çorak sanırsın, garip, yalnız bir yer deyip bir hezeyana kapılırsın.
Binlerce asker ve top ile ufacık bir karayı kuşatırsın.
On beşindeki bu erler sarılınca imana, Kuran’a işte o zaman anlarsın.
Vatan yerin altındaki ve üstündekilerle
Hep bir oldukça şaha kalkacak, yeniden küllerinden doğacak.
“Çanakkale Ruhu” gül kokusunu vatanın her yanına yayacak.
Yeni bir ruh, yeni bir nesil yeniden yeşerecek.
Yeni bir sefere yeni yerlere Çanakkale’den,
Atalarımın iz sürdüğü aynı geçitten.
Belki bir gün Tuna'da
Atımı suladığım Mohaç’ta. Konakladığım,
Adını Kızılelma koyduğum,
Adı gibi çanak içinde bir kaleden
Gene Çanakkale’den.

02.03.2022
Recep DURAN