Kızılbaş Şiiri - Necati Keskin1

Bir kızıl yağmur idin gönlümde,
Hızlıca yağdın geçtin.
Esen rüzgâr ile dağılan bulutlar,
Susamış toprağın kokusunu benden çıkardılar.

Bir kızıl güneş idin kalbimde,
Bir akşamüstü battın da gittin.
İşte bu dünya döndükçe,
Karanlıkta bıraktın da gittin.

Bir kızıl sevda idin yüreğimde,
Kalemsiz çizdin de gittin.
Çirkefliğinle sevdamızı,
Boşluğa gömdün de gittin.

Bir kızıl ışık idin gözlerimde,
Aniden hasta ettin de gittin.
Katarakt oldu gözlerim,
Lambaları söndürdün de gittin.
“Beni karanlığa mahkûm ettin.”

Bir kızıl ateş idin ocağımda,
Evimi barkımı yaktın da gittin.
Ardında resmini bırakmadan,
Dumanınla boğdun da gittin.
“Küllerimi savurdun da gittin,
Oysa ben senin mezhebinde değildim. ”