Kızıl ve Kara Şiiri - Kağan İşçen

sendeki sana buğulandım benle bendeki
tek suçum buydu hasta çocuk masumluğunda
istemem yaz gelmesin sonlarda bırak hıçkırıklarımın yaprağını
aşksız ağaçlar sarılamaz saramaz anıların yorgun iç çekişini
şarabi sevişmelerde birleşir alevimiz kızıl ve kara
istanbullaştıkça kayboluyorum sokağının bakışında aydınlık ve geniş
pencereler yankısışehirlerin terkisinde buluşmasızlıkların
her anında sanki akşam yalnızlığı huysuz esrik kışkırtıcı
denizin kendinden eminliği gidişinin avuçsuz kucaklaşmasız silinişi
sen sarı bir ışıksın kimbilir nerelerde
perdelerinin ardında saklı ışığınla benimle kalmalısın ve bitmeli senaryo
'işte demelisin işte
yalnızsızlığı buldum
sendeki sensizlikte
al hadi seninleyim işte
bensizlikle bendeki'
şairdeki şairsizlik ve buluşamamazlıktaki arayış kendisidir yalnızlığın
aşk:kızıl
hayat:kara
ben:yalnızlık
sen:arayan deniz iklimini
bakışsız olmamalıyız asla
korumalıyız kendimizi bakışlarımızla tüm
ancak sevişmelerimiz anlar bizi
ve tutuşturur yalnızlığı
hoşgeldin hayat
bu sen misin?

şairin zorunlu notu:yalnızlık ve aşk doğuştan gelir