Kızıl Minare Şiiri - İbrahim Bekler 2

KIZIL MİNARE

Karamanoğlu’nun, bölgede nuru,
Boyuma ışıktı, kızıl minare.
Yörük obasının, şanı gururu,
Toyuma ışıktı, kızıl minare.

İlim meclisleri, kurulduğunda,
Dini, fenni ilim, sorulduğunda,
Zihinde sualler, duyulduğunda,
Huyuma ışıktı, kızıl minare.

Şifa dağıtmıştı, burda aktarlar,
Sekiz yüz ışık, burada parlar,
Dağlarda erirdi, buz tutan karlar,
Suyuma ışıktı, kızıl minare.

Adras denen dağa, bakardı yüzün,
Yörüklerden alıp, yaşardı özün,
Kılıçtan keskindi, dillerde sözün,
Yayıma ışıktı, kızıl minare.

Üfledi güneşi, hoyrat fırtına,
Yalnız bırakılmak, düştü bahtına,
Zalimler göz dikti, ilim tahtına,
Vayıma ışıktı, kızıl minare.

Dost sandığın rüzgâr, seni devirdi,
Kader ilmek ilmek, beni eğirdi,
Yapılan bu zulüm, dağdan ağırdı,
Soyuma ışıktı, kızıl minare.

Garip bırakıldın, dağın başında,
Söktüler çatını, mevsim kışında,
Bilinmez sırlar var, her bir taşında,
Ayıma ışıktı, kızıl minare.

Mollalar sürüldü, yaban ellere,
Gözyaşımız döndü, o gün sellere,
Kıydılar şakıyan, tüm bülbüllere,
Beyime ışıktı, kızıl minare.

Toprağın bağrına, inse topuklar,
Senin intizarın, almıştı çoklar,
Bazen yüreğimi, acılar yoklar,
Kıyıma ışıktı, kızıl minare.

Be hey ata yurdum, ağla medresem,
Tığ Yusuf nerede, ah bilebilsem,
Eşiğinde secde, edip inlesem,
Sayıma ışıktı, kızıl minare.

Yıkılmış minaren, yarım duruyor,
Dağlara taşlara, şafkın vuruyor,
Vurdum duymazlıklar, beni yoruyor,
Köyüme ışıktı, kızıl minare.

Sekiz yüz kandilin, burda izi çok,
Yaranı sarmayan, bedbahtlarsa çok,
Saltanat sürenin, senle işi yok,
Hayıma ışıktı, kızıl minare.

İbrahim BEKLER
ANKARA

Araştırmacı yazar ve
Kültür Bakanlığı Halk Şairi