Kızıl Hüzün Şiiri - Hatem Çetinkaya

Gözlerinin kahvesinden bir damla süzülsen fincanıma,
Belki o zaman uyanırım bu sensiz rüyadan…
Bir yudumunda erir mi tenim, bilmem,
Yoksa saçlarının kızıl akşamında mı bulsam
Yüreğimin saklı baharını?

Dudaklarının ateşinden bir kor çalsam,
Belki de aşk böyle düşer dilime;
bir ömür sürer izi…
Öyle bir kırmızı ki, geceleri ısıtır yalnızlığımı.
Bir tutam baharat, bir tutam hasret…
Senin kokunla demlensin kalbimde çaylar...

Ellerinin gölgesinde dinlensem,
Belki de rüzgâr senin adını fısıldar kulağıma.
Bir nefes kadar yakın, bir ömür kadar uzak…

Çünkü sen, gözlerimin kaybolan kızıl bir hüznüsün.