Kızıl Güvercin Şiiri - Ali Can Atalay

Bir Şubat akşamı seni bırakıp gidişim;
Gökyüzünü son akşam, yağmuruna yitişim.
Kararırsa bulutlar, sürgün olur inişim;
Aşkın ile başladım, saçlarında bitişim.

Soğuk raylar üstünde kızıl güvercin,
Sönmüş değil yitmeyen hisli güvencin;
Vatanım sen iken, barışa mı direncin?
Barış sana ulaşır, şamdan ruha dilencin.

Sen uyanınca görünmez güneş insana,
İlhamından tek isteği güneşin sana.
Bir çıksan karşıma, bırakmam seni sana;
Güneş sana dokunur, ben ise Nisan'a.

Ben sana vuruldum iki kurşun arasında,
Soğuktan üşüyen bir çocuğun yarasında;
Zulmün yeri yoktur emekçinin aynasında,
Güneşe selam ver denizlerin her yasında.