Kızıl bir goncada yeniden doğmaya

Sonbahar yağmurları değmedi bedenime
Kavrulmuş çatlamış dudaklarım
Yangınlar içinde kora dönmüş yüreğim
Çürüdü tüm bedenim
Toparlamasına bıraktım
Günyüzünün esintisinde
Baharı çoktan geçmiş ömrümün
İstemsiz katıldığım
Eş dost sohpetlerinden kalan
Acımasızca kahkahalar kulaklarımda
Kendim olmayı çoktan bırakmıştım
Vefasız bir sevgilinin avuçlarına
Üstüme
Üstüme geliyordu
Soğuk istemsiz laflar
Gün
Gün yara alıyordum
Açtğın yaralarla
Besleniyordu narşist yüreğin
Silkelendiğimde bir daha toparlayamayacaktım
Bedenimin yaraalan yerlerini
Kurtulduğumda susamış çatlamıştı
Sevgiye bedenim
Çektim sürükleye
Sürükleye bedenimi
Şehrin en yüksek ormanına
Bir çamağacı gölgesindeyim
Toprağıma bu sefer bahar olmaya
Yağmur ormanlarında yenilenmeye
Yeniden yeşermez sandığın kalbi
Kırmızı gülüşe teslim etmeye
Kızıl bir goncada yeniden doğmaya
Ant Içmişcesine