Kızıl elleri
gidipte dönmeyenin
ardına yakılan ağıtlar gibi
ağır nağmeli.
Kuru, derin yarıklı
bir toprak örgüsü
örtmüş bedenini.
Ağlamaya yüz kesmiş bakışları
çaresizliği, suskunluğu yazıyor
gözlerime, yüreğime.
Yaş bir ağaç gibi
eğilmişsin avuçlarına,
titrer dudakların.
Bir de aklın boşalır ya
nağmeli kızıl ellerinin arasından...
ömrüme dökülür,
kızıl yağmurlar başlar
düştüğü yerlerde.
25.06.2001
Orçun Oruç AykaçKayıt Tarihi : 6.3.2003 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!