Kızıl Şiiri - Merve Cengiz

Kızıldı
Yüzü de elleri de ayakları da
Ateşinde dağılmayan
Dumanından boğulmayan
Kızıldı.
Yıllar sonra aklımda kalan tek şey
Onun Kızılıydı.
Sen sarı gördüm diyorsun belki ama
Ay'a gitmeden önce ay da Kızıldı
ve Bana göre hala Kızıl.
Annemin saçları baş örtüsünü elli sene sonra açıncaya kadar Kızıldı
Bana hala Kızıl.
Tabi ya Kızıldı işte
Belki hayal meyal bir Kızıl,
Puslu Kızıl,
Yaşlı kızıl,
Kanlı Kızıl,
Karlı Kızıl ama Kızıldı.
Hiç görmediğim bir yaratıktı aslında, göreceğim de meçhuldü.
Benim sınırlı, dar boğazlı beynim ancak Kızıl bir fark koyabilmişti.
Zavallı hem kendisini, hem beni nasıl da aldatmıştı.
Halbuki tecrübe etmediğim naçizane bir şey düşlemek istemiştim;
Gördüğüm hiçbir şeye benzemesin...
Evet, o şeyden hiç daha önce görmemiştim,
Ama bildik tanıdıktı...
Zavallı ben başarısızlıkla kabul ediyorum ki,
Evet, o kızıldı; tüm bildiklerimden farklıydı.
Ama o yüzden biliyordum ya onu,
Bir gün olurda düşüm gerçek olursaydı(BİLEREK dilbilgisi kurallarına uymuyorum)
Aynı yerde, bana' işte bu! ' diye gösterseler
Ve 'sarı' diye dönüp yemin etselerdi,
Gözüm de etseydi,
Kızıl görmeseydim onu,
Tüm güneşler üzerine aydınlansaydı bana inat
Kızıldı o,
Bundan sonra da ancak Kızıl olabilirdi.