Kızgın Ateş Şiiri - Süleyman Karacabey

Ey kızgın ateş yak bedenimi
Uslansın artık yeter şımarıklığı
Kendine dönsün bıktım artık çılgınlığından
Yak bedenimi ey kızgın ateş yak.

Senin çılgın sıcağın ateş ateş,
Kor kor yakar tüm benliğimi
Erir tüm hislerim yok olur közünde
Yak bedenimi ey kızgın ateş yak.

İnsanım ben, kulum ben yaratanıma
Söz dinlemedi bedenim uydu şeytana
Belki uslanır bundan sonra sıcaklığında
Yak bedenimi ey kızgın ateş yak.

İnsanım ben gurur kibir benim neyime
Şükretmek asıl vazifem yüce rabbime
Kızgınlığında uslanır belki döner özüne
Yak bedenimi ey kızgın ateş yak.

İblisin tezgahına düştü cüceleşti
Nefsine uydu hepten çirkinleşti
Yaratanına asi oldu iğrençleşti
Yak bedenimi ey kızgın ateş yak.

“Kün” dedi vuku buldu bu can onda
Zülcelal’e aykırı düşüp şeytana uydu
Unuttu benliğini nefsine teslim oldu
Bunun için yak bedenimi ey kızgın ateş yak.

Azabiyem kendini bulmak ister artık,
Yaratanına sığındı himmete ermek ister
Bu can ateşinle yanıp kavrulmak ister
Yak bedenimi artık ey kızgın ateş yak.