Kız Kalesi Efsanesi Şiiri - Ahmet Şadi

KORİKOS Kralı gece gündüz,
Yakarır durur içten tanrısına,
Sahip olayım diye bir kız çocuğuna,
Her zaman olduğu gibi yakarış,
Olunca yürekten, içten,
Ulaşır Tanrı makamına,

İstek kabul görür,
Kral kavuşur dünya güzeli kızına,
Kız Tanrıdan bir hediye olunca,
Yardım severliği güzelliği ile,
Dillere destan olur çıkar halkın gönül tahtına,

Zaman akıp giderken,
Günlerin birinde bir falcı,
Geçer Korikostan,
Krala haber ulaşır, şehre bir falcı gelmiş,
Her şeyi tastamam bilirmiş,
Kral huzura çağırır falcıyı,
Öğrensin güzel kızının akibeti neymiş?

Falcı güzel prensesin elinden tutar,
Uzun uzun bakar bakar derinlere dalar,
Söylemez dili kilit vurmuşçasına susar,
Kral derki ne oldu falcı?
Neden sustun yoksa kötü bir bir şeymi var?
Falcı istemesede kralım der;
Kızınızı bir yılan gelip sokacak,
Bu yazgıya ne sen ne başkası engel olacak,
Yıldırımlar çakar adeta kralın beyninde,
Derin düşüncelere dalar susar,

Sonunda kıyıya yakın bir adacıkta,
Ak taşlardan bir kale yaptırır,
Bulur çareyi güzel prensesi oraya kapatmakta,
Güzel prenses farkında değildir,
Üzüntüden eriyip gitmektedir,
Kader işte ne yapılsa tecelli edecektir,
Gün gelir saraydan,
Üzüm gönderir baba Kral kızına,
Yılan yılandır yılanlığını yapacaktır,
Üzümle birlikte çıkar yolculuğa,
Sepette üzümle ulaşır kıza,
Ve kader tecelli eder,
Zehrini akıtır oracıkta,

Krala haber ulaşır,
Baba feryadı figanda,
Halk ise derin bir yasta,
Ogün bu gün,
Bu efsane dolaşır dillerde oralarda
Mersin kız kalesinde,
Bütün güzelliği ile KORİKOSTA…..

GİDİP GEZMENİZ TEMENNİSİ İLE….