Kız Çocuğundan Kadın'a Şiiri - Serap Oktar

Gökyüzünde parlayan ay ışığıydım
Dolunaya anlam yükleyen bir hayalperest
Hayat oyununda bir oyuncu
Kurallar zor ve karmaşık...

Bir zamanlar bir kız çocuğuydum
Hayalleri boyunu aşan...
Yarım kalmaktan ödü kopan
Aynasında kendini göremeyen...

Ve bir gün kalbi kırık camlar arasında kalan
Yarım kalmışlığın acısını fersah fersah çeken
Ölü ruhuna bedenini teslim eden
Gözünden akan yaşlar kadar aciz
O yaş gölünde boğulmadan nasıl yaşanır bilmeyen...
Etrafında tutunacak bir dal arayan
Ağaç olmayı öğrenemeyen bir zavallı...
Daima şikayet eden
Hiçbir şeyi değiştirmeye gücü olmayan
Kimsesizliğin buz gibi soğuğunda
Eli, ayağı, kalbi buz tutmuş bir insancık...

Yıllara dayanamamaktan ödüm kopardı
Büyümek kadar korkunç bir şey yoktu
Dışarıya karşı bir kirpi, kendi içinde yavru kedi,
Tek başınayken yaralarını sarmaya çalışan bir gazi...

Kendine acımaktan başka bir şey yapmaya başlayınca
Hayatın cam fanustan ibaret olmadığını görmek...

Fırtınalardan kaçmayıp yüzleşince
Dünyayı avuçlarımın içinde tutmayı başarınca
Başarının tadına bir kez bakınca
En büyük tatminin kendine yetmek olduğunu anlayınca
O küçük kız çocuğu büyüdü.

Ve artık ben bir kadınım
Hayata farklı perspektiften bakmayı başaran
Zehirli sarmaşıklarından kurtulan
Kadınlara dayatılanlara bile boyun eğmeyen
Hayatın amacının hayatına sahip çıkmak olduğunu anlayan
Güçlü duruşunu bozmayan bir kadınım.

Şimdi neredesiniz fırtınalar
Benim belimi büken yalnızlık
Ruhumu çürüten insan müsveddeleri
Çıksanıza karşıma

Beni artık üzemezsiniz
Kırıldıkça keskinleştim ben artık
Beni artık kıramazsınız
İzlerimle bile gurur duyuyorum artık.
Sıvı gibi her kabın şeklini almıyorum.
Kadınların yüz karası olmaktansa
Fırsat bulamamış tüm sesleri topladım içimde
İçimdeki amazon kadını ruhunu diğer kadınlara aşılamaya geliyorum hayat
Artık ben senden korkmuyorum, sen benden kork.
Benden bir kurt yarattın
Soğuğa da yalnızlığa da boyun eğmeyen
Ve en önemlisi ehlileştirilemeyen...

Önüme çıkan her engeli aşarım
Çünkü artık ben bir kadınım...