Kıymet Bilmezlerin Ta Önde Gideni

Kür-reyi arz da çamur idin, canlandı cismin.
Rahman lütfetti var edip, insan etti ismin.
Sen ki çamurdan peyda oldun. Bilmez misin kendini.
Nankörlükte çığır açtın, kıymet bilmez yezit seni.

Kendine bir bak, ne güzel yaratmış, yaratan usta.
Eksiğin hiç var mı, suretinde ve sevgi hususunda.
Merhamet denilen, vuslat bile işlenmiş ruhuna.
Acıma bilmez, ıstırap çektirenlerin, ta önde gideni seni.

Masumlar ağlıyor, gülmeler yok, acı çekmekte üzgün yüzler.
Kör olmuş görmez ve hiç ilgilenmez, nankör suratlı niceler.
Çoğalırken acımasızlık, utanmadan adam kılığında gezerler.
Suratına tükürsen eyvallah diyenlerin, ta önde gideni seni.

Bir caka atar ki, sanırsın dünyayı yaratan kendisi.
Bilmez ki gafil, zebaniler beklemekte, yüzülecek derisi.
Sana cehennemin var olduğunu, söylemedi mi birisi.
Cehenneme kütük olacakların, ta önde gideni seni.
İlhan Keskin
01.02.2016