Kıymayın Yavrulara Şiiri - Hatice Hantal

Hayatı çok gördüler, yaşatmadılar sizi
Daha körpe fidanken kırdılar dalınızı
Yer gök lânet okudu, görünce halinizi
Kim kıyar ki sübyâna, daha siz bebeydiniz!
Yavru, melik kuzular, neden katledildiniz?

Kuzum siz minik çocuk, yetişkin değildiniz!
Azgın, pis nefs´lerin suyunda boğuldunuz!
Hortladı sapık şehvet, işkenceyle öldünüz!
Kim kıyar ki sübyâna, daha siz bebeydiniz!
Yavru, melik kuzular, neden katledildiniz?

Karşı koymak ne mümkün, korkuyla titrediniz
Kurtulmak için feryat, anne-baba dediniz
Hoyrat el şefkat bilmez, çürüttü bedeniniz!
Kim kıyar ki sübyâna, daha siz bebeydiniz!
Yavru, melik kuzular, neden katledildiniz?

Ruhları kabz ederken ağladı belki ölüm!
O masum meleklere reva mı bunca zulüm!
Siz çığlıklar atarken, affet, duymadık gülüm!
Kim kıyar ki sübyâna, daha siz bebeydiniz!
Yavru, melik kuzular, neden katledildiniz?