Sokağın karanlık dikişlerinden sızan bir uğultuyum,
pas tutmuş bir jilet gibi duruyorum dudağımın kenarında.
Gece, boğazına kadar çekmiş karanlığını,
üstümde biriken bütün yalnızlıkları sigara dumanı gibi savuruyor.
Rüzgâr, omuzlarıma çarpmış eski bir kabadayı edasıyla,
“yürü” diyor, “kırılacaksan bile dik dur.”
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta