Kıyısız Bir Kedi Şiiri - Seyyid Ahmet Kaya

Kendi gölgesini tırmalıyor bir kedi.
Bütün bir gece. Karanlık gölgesi.
İştahlı mı iştahlı. Bulanıyor midesi.
Kendine nefretini kusuyor. Uzun uzun
Ürkünç bir mırıltı çünkü sokaklar. Karanlıklarıyla
Soğuk. Yalnız. Vefasız… bir kıyıya kapanıyor…

Uzak kalmak çünkü bir kıyıdan
Sıcak bir evin aydınlığından
Karşılıklı seslerin birbirine dolandığı…
Ah! Bunaltıyor beni. Hatta bir ölüyü de
Bu yalnızlık. Bu kıyısızlık. Bu…
Biliyorum az şey değil tutunamamak
Bir ağaç dalına. Bir tebessüme
Işıksız bir sokağa. Bir de aşksız geçen yaza…

Neyleyim. Ağzım kuş sürüsü
Habire göğe kavisler çiziyorum. Çokluğumdan
Sokaklar bana dar. Şehirler hatta şiirler bile
Üzünç mırıltılar göğsümde. Çığlık çığlığa
Çoğaltıyor böylece öfkemi. Kan kırmızı
Bir ırmak oluyorum… kendime bile akamıyorum

Heyhat!…

/2007/
S. Ahmet kaya