Kıyım Şiiri - İrfan Bakırcı

goncagül büyümek ister.

bir hoyrat diyarın engebeli coğrafyasında,
filizlenmeye iştirak etmiştir bir tomurcuk sürüsü.
cürüm oluşturmak suçundan,
acımasız iklim şartları almıştır goncagülün yandaşlarını.
ayaz birer birer vururken candaşlarını,
dağlara gizlemiştir goncagül gözyaşlarını.

elverişsiz iklim şartlarına muhalefet,
goncagül büyümek ister.

zalim rüzgar büksede belini,
mütevasız yağmurlar kanatsada gözlerini,
cefasına şifa güneş görünmesede,
bir oğlanla kızı barıştırmak üzere;
goncagül büyümek ister.

küzlüğe dayanamamıştır zaten oldu olası,
çünkü sevgi vermiştir ona,
şefkat vermiştir toprak anası.
o hazan erken çökmüştür diyarbekir'e
toprak ananın bağrını seller götürür.
goncagülün yaprakları tül tül dökülür.

goncagül büyümek ister.

ama yaralıdır goncagül.
vurulmuştur en gülünden,
vurulmuştur en ömründen.
kolu kanadı kırıktır, yüreği buruk.
al kan rengi yanlızlıktan soluk soluk.

goncagül büyümek ister.
lakin,
komazlar usta komazlar.
vururlar adamı gülünün tam ortasından.
vururlar adamı gönlünün aşk sevdasından.
vururlar usta vururlar.
gül goncada olsa vururlar.
yaşatmaz gülleri gönlü gavurlar...