Kıyım Şiiri - Cemal Yavuz

Bakan yaptıklarının farkında değil,
İdareciler sarhoş ayıkmaz artık.
Atılanlar ne halde, aklında değil,
Oturmuşlar ki koltuğa kalkmaz artık.

Yoktu dünyada tek bir dikili taşı,
Serveti sanmıştı o bir tek maaşı.
Gelecek diye beklerken şu aybaşı,
Battı yere bir daha da çıkmaz artık.

Bir sürü kızıl kuzgun çökmüşler leşe,
Koymamış kimsede ne huzur ne neşe.
Ufak bir torpille yeniden bir işe,
Ya sokulur, ya da sokulamaz artık.

Yok, haberi ne sağından, ne solundan.
Giderken geçim denen o çetin yoldan,
Bir şamar yedi ki Bakanı Çakmur’dan,
Eşi ya bulunur ya bulunmaz artık.

Bu muydu Demokrasi, bu mu halkçılık,
Sudan çıkarılırsa yaşar mı balık.
Bu davranışla gidilirse ortalık.
Bulanır bir daha da durulmaz artık

Ay ezen ayı, yıl da ezilen yılı,
İssiz bırakan şu yetmiş iki eri,
Acımasız, vicdansız ve süper deli
Bakan, ya görülür, ya görülmez artık.

Kurt ininde gezen ayılar görünmez,
Öküz altında buzağı aranır artık.
Başbuğ Atatürk’ün yolunda yürünmez.
Mao ve Lenin’le kafalar taranır artık.

Ankara/24.01.1978