Kıyılar Şiiri - Mustafa Usalan 2

Esen yelde bir dağ başı türküsü,
Sızım sızım ayrılığın acısını dokuyor…
Sessizce inivermiş ötelerden bir akşam,
Akşamda özlem,
Kıyılarda yine yosun kokuyor.

Kıyılar yorgun, kıyılar bitkin,
Oysa vurdukça vuruyor dalgalar.
Dalgalarda o günden arta kalmış,
Bitmez tükenmez bir kin…

Düşünüyorum da gidişini;
Ne dayanılmaz ne acımasız bir gündü.
Sayılardan uğur tutarak
Gelip geçen martıları saydım;
Gittiğin yerden dönen,
Sensiz boş,
Sensiz suçlu kayıkları…

En son umutlarımı gemici fenerlerine bağladım;
Fenerler bir bir karardı,
Karardı tüm evren.
Beyaz bir mendil gibi yalnızlığım,
Çoban yıldızında asılı kaldı.

Düşünüyorum da gidişini;
Hani kesinkes dönecektin,
Daha ayak izlerin kumsalda kaybolmadan,
Tek bir yaprak düşmeden ağaçlardan,
Tek bir çiçek solmadan…

Ayak izlerin hemen o akşam silindi,
Sonra bir bir düştü yapraklar.
Bulutlar gelip geçti kahır yüklü;
Düşmedi inadına bir damla yağmur,
Yüreğime eş kurudu çatır çatır topraklar,
Kurudu tüm saksılarda çiçekler…

Aradan kocaman yıllar geçti,
Kurudu kirpiklerim;
Gözlerim ağlamasını unuttu…

İster istemez kabullendim yaşantımın öyküsünü.
Ne var ki; zaman zaman,
İçimde kabuk tutmuş o eski yarayı,
Anılardan bir tırnak gibi,
Hala kaşıyor doğrusu,
Bu dağ başı türküsü,
Bu özlem dolu akşamlar,
Ve kıyılardaki yosun kokusu…

(17.08.1972/Ayvalık)