Kıyıda Bir Gece Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Gözlerin deniz, bir liman derinliğinde,
Bir balık gibi kaybolur, geceyi yırtarak.
Dalgalar, eski iskelelerin hışırtısı,
Gökyüzünde yıldızlar, geçmişin hatırası.

Bir avuç kum, eski bir lokantadan,
Tahtalara izler, renkli bayraklar…
Karanlık, yorgun bir rüzgarın sesi,
Bir akşamüstü rüzgarında yorgun anılar.

Kıyıda bir gece, rüzgarın raporu,
Göğün kapalı perdeleri ardında.
İçimde bir kaçış, eski bir şairin,
Ruhunu bıraktığı sözler, dağlarda yankılanan.

Denizin derinliklerinde, kaybolmuş bir umut,
Bir köşede kalan rüyalar, dalgalarla.
Kumlar, eski bir mektup gibi silik,
Ve gölgeler, bir zamanın çeyrek yüzü.

Bir sokak lambası, eski bir bina,
Yalnızlık, yaşanmış yılların tanığı.
Kıyıda bir gece, yıldızsız bir sessizlik,
Ve hayaller, denizin derinliklerinde süzülür.

Küçük bir çay evi, eski bir masa,
Bir fincan çay, soğuyan bir buhar.
Kafamda düşünceler, eski bir roman,
Ve gözlerimde yorgun bir akşam.

Kıyametin eşiğinde, bir ses yankılanır,
Bir zamanın eski yankısı, hüzünle karışır.
Kıyıda bir gece, bir mektup, bir rüya,
Ve zaman, köhnemiş bir sokakta akar.

Gözlerimde yorgun bir deniz,
Ve içimde bir yıkımın tatlı huzuru.
Kıyıda bir gece, bir yıldız daha,
Bir hayal, bir eski mektup gibi kaybolur.