Kıyasıya Suskun Şiiri - Seyfi Karaca

Sıcak bir nefese koşar gibi
Kılçıklı lafları kursağında yutkunan susuş
Sefersiz bir terminalin gece kör karanlıklı şehrine
Hayal kırıklarıyla dolu çalmasız bir gongun
Bütün sıraları terketmiş kanapelerde
Soğuk ve tek kişilik dinletisi uzun şarkılar
Her biri
Birbirinden uzak insanları saaten saate biriktirmekten
Ayakta uykulu yolcuları düştü düşecek
Geceyarısı takvimi halden geçkin
Kuponlu kaldırım ve eşikler arkası harabe
Havadisler... döküldükçe azalan
Sonbahar ormanı sanki
Yaka paça evler sönmesi yakın çıralarla
Öyle gibi sanki birbirinden saklanan sokaklar
Ve sarhoş lambaların
Meydanlarını yitirmiş yolboylarında
Ağzını bıçak açmayan el yapımı şeyler gibi
Göçen kaçan
İnsancıklar

Seyfi Karaca.........Ekim / 10