Kıyar Gelirim Canıma Şiiri - Celal Bahar

Geceyi üstümden atıp, açarken gözlerimi sabaha,
Ben hep seni daha az seviyor olmayı diliyorum.
Dinsin istiyorum çünkü acılarım,
Bitsin şu dayanılmaz hasretim.
Ama kalbim bana inat, daha güçlü arıyor seni.
Daha bir inatla özlüyor senli günleri.
Anlayacağın olmayacak bir dua ile başlıyorum güne.
Âmin diyerek ayrılıyorum yatağımdan lakin olmuyor.

Dün, seni hatırlatan ne varsa hepsini dağıttım.
Fakir fukara ne kadar sevindi bir bilsen.
Dünya kadar ayakkabın varmış mesela,
Tek tek sildim önce, boyadım, parlattım.
Yeniydiler zaten ama daha bir güzel oldular.
Hani şu topuğu kırık olan vardı ya, çok sevdiğin...
Onu ellerimle tamir ettim, kıyamadım sakladım.
Ama ona boya sürmedim, her yerini gözyaşımla yıkadım.

Ey Sevgili, nedir bu zamansız gidişine sebep.
Ben şimdi sensiz ne yapar, nasıl yaşarım.
Fotoğraflar var gerçi odamın dört bir yanında.
Hepsi mesut, hepsi mutlu anlarımız.
Hepsinde öyle güzelsin ki, öylesine masum, neşeli.
Odamın tüm duvarlarını kapladım onlarla.
Ne yana baksam sen varsın yani.
Ama acıyor işte içim, yanıyor yine de yüreğim.
Sen yoksun ya, resimlerin yetmiyor.
Varlığına olan hasretim bitmiyor.

Delirmek üzereyim ilaç veriyorlar sakinleşeyim diye.
Bolca yutuyorum bende ama fayda etmiyor.
Çünkü içimde öylesine bir aklını yitirme arzusu var ki.
İlaç, doktor hiçbiri bu duygudan kurtulmama yetmiyor.
Tek sen çaresin aklıma, tek sen ilaçsın kalbime,
Kimse bilmiyor.
Ey sevgili ya gel artık bana, ya da beni de al yanına.
Sen gelemiyorsan haber et, ben kıyar gelirim canıma.