Yokluğun bile ağlıyor içimde
ama sen duymuyorsun
ne beni
ne yokluğunun sesini
YOKSUN
Biçare yüreğim sızım sızım sızlıyor
gözyaşlarım eşlik ediyor sessizce
yüreğimin baş köşesinde yokluğun
yokluğunu içiriyorsun her gece
sarhoş oluyorum
gün yerine geceyi ilikliyorum gözlerime
artık yokluğun adı ; Sen
nasıl da sımsıkı sarılıyorum bilsen
ahh diyorum ahh...
gülüşüne vurulup yüreğinde dirildiğim
kıyametler kopuyor içimde
canımın canı sevdiğim
sen gel de kıyametim ol yine
Mehtap bile hüzünlü bu gece
martılar ağlaşıyor
kim bilir kimin helvasını karıyor kader
belki de benim
dört bir yandan dört kolluya binmiş gibiyim!
Sürükleniyorum yaka paça
oysa tırnaklarımı geçirdim kara toprağa
halâ direniyorum
daha ne kadar dayanırım
bilmiyorum
Sağ çıkmazsam yokluğundan
___ YOKLUĞUNA GÖM BENİ !
17Ağustos2016BALIKESİR-Erdek
Canan ErenKayıt Tarihi : 17.8.2016 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elçiye zeval olmaz dedi kalem yazdı... okunur okunmaz..duyulur yürek sesi duyulmaz..
ama sen duymuyorsun
ne beni
ne yokluğunun sesini ,,,,
dağ duyar taş duyar rüzgar uğuldarken deniz kıyılara vurur lakin o zalim duymaz sevgili dost duyamaz!Saygılarımla..
Hasret o kadar ağır ki.. 'Kıyametle' eşdeğer neredeyse..
Şiir de benzer bir özlemi dile getirmiş, yokluğuna alışamadığının..
Güzeldi.. Tebrik ederim Canan Hanım..
Dilerim ki yüreklerde sevda bahçelerinden güzellikler eksik olmasın...
Kutluyorum Güzel şiirinizi Canan Hanım... Nicelerine Saygıyla...
TÜM YORUMLAR (7)