Kıyamete Beş Kala Şiiri - Nihat Malkoç

Haysiyet beş paraya, pula satıldığında
Ocakta pişmiş aşa pis su katıldığında
Hallaç pamuğu gibi dağlar atıldığında
Çınlar kulaklarında o gün binlerce salâ
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…

Gök arzla kucaklaşır, güneş batıdan doğar
Tufan yutar cihanı, sular isyanı boğar
Gökten yağmur yerine, müşriklere taş yağar
Ağaçlar kaçar senden tutunamazsın dala
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…

İsrafil’in suruyla bütün saatler durur
İmanının ak kılıcı küfrün boynunu vurur
Kalmaz gençte yaşlıda ruhun kezzabı gurur
Ter boşalır sırtından, koşarsın sağa sola
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…

Defterler kapatılır, biter o gün imtihan
Kalmaz ki dizlerinde teni taşıyan derman
Müştekî olur senden tanımadığın ferman
İş işten geçer o gün dönüp gelsen de yola
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…

İçindeki nefreti kusarsın insanoğlu
Kazdığın kör kuyuya basarsın insanoğlu
Toprak dile gelince susarsın insanoğlu
Yürek varken bakmazlar ne bıyığa sakala
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…

Hesap günüdür o gün mazluma gülenlere
Diriler gıpta eder imanla ölenlere
Düğün bayramdır o gün Hakk’ı Hak bilenlere
İsrafil’in borusu hayata verir mola
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…

O dehşetli vakitte kaçar kardeş kardeşten
Anne baba evlattan, karı koca, eş eşten
Tutuşunca yerle gök, ateş korkar ateşten
Ne alıp götürecek tamah edenler mala?
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…

Kurduğun yalanlarla bir ömür aldanmışsın
Ellerinle yaktığın ateşlerde yanmışsın
Kur’an ‘hakikat’ derken müşriklere kanmışsın
Hakk’a koşacak yerde kaçmışsın hep dörtnala
Zamanın çarkı durur kıyamete beş kala…