Kıyamet Türküsü Şiiri - Halim Yusuf Pilavcı

Kıyamet Türküsü

Yapraklar sararıp birer birer ölse,
Ay ikiye bölünüp gökler titrerse,
Güneş batıdan doğup ateşler saçsa,
Türk’ün ruhu yine Tanrı’ya ulaşa.

Cihan tutuşsa da gözlerin kor olsa,
Kılıçlar çekilip süngüler takılsa,
Bozkırlar kızıl kana dolup taşsa,
Kanı bozuklar atların tozun da kalsa.

Her zerre günaha bulanıp çökse çağ,
Cehennem narı bile siper olsa dağ,
Yıldızlar birer birer yere çakılsa,
Tanrı Dağları göklere yaslansa.

Zincirler kırılıp esaret bitse,
Türk’ün sesi gök gürültüsü gibi yükselse,
Tanrı katından ses bozkura inse,
Cihan kızıl bir bayrakla sarılsa!

Yiğitler kalkıp mezarından dönse,
Atların nal sesi ufukları bölse,
Ötüken’in ruhu yeniden dirilse,
Türk’ün öfkesi cihanı inletse.

Gökte kartallar, yerde kurtlar ulusa,
Bozkırın rüzgârı kılıç gibi vursa,
Irkın acısı ateşlere karışsa,
Gök Tanrı’nın nidası ufukta yankılansa!

Halim Yusuf Pilavcı

03.10.2025