Kıyamet İhaneti Şiiri - Boğaç Yüzgül

Ağ gibi örülmüştü her bir taraf
ve dağ gibi insanlrala doluydu
ve bağ bahçe çiçek kokusuydu
ve kendini yıldırmadan
ve bir avuç zenginlik için çıldırmadan önce…

Barut koktun
Oysa rengarenk bir güneş açmıştı boyama kitaplarında
ve ufukları kararttığın o gün anladın
Anladın ki ziyan
ve isyan etmiş bir ruhun değil
ve israf etmiş kalbini kaplayan hasır
ve nasır tutmuş bir ihanet
ve kaçınılmaz bir kıyamettin sen…

İnsan seliydi seni insan yerine koyanlar
ve sen bitirdin yürekleri,
Yaktın
Yıktın
ve maalesef sarhoş değil gün gibi ayıktın…

Kendine ettiğini görüyor şimdi gözlrin
ve sözlerin seni bile senden aklayamıyor
ve kirli emellerin ancak kirliliğini paklıyor…

Kıyametsiz
ve zahmetsiz bir tokluk seninkisi
ve uyku tulumunda
ve karanlıklara sonsuz uyumunda
ve çokluk sandığın bir yokluk…