Kan damlıyordu ağlayan yüreklerden
Lakin damlası yoktu acının
Güneş parlamıyordu gökte belki
Hükmü belliydi yüce yargıcın
Mermi sesine alışmıştı kulaklar
Düşman gözüne acımadı ağır yaralı parmaklar
Emir geldi ; süngü takıldı ; şahin oldu gözler
Kurumuş boğazlarda düğümlendi nefret dolu heceler
Kan , kırmızıydı karanlıkta , beyazdı yansıyan hilal
Deryanın rengi maviydi ; bundan sonra al al
Müsaade eder miydi kınalı eller haksız bu işgal
Yer demir , gök duman , deniz mavisi gözlerde bir ışık
Ruh tu ölmeyecek olan ; bedenler toprağına dünden alışık
Buğdayın bittiği topraktan mermi bitecek artık
Havada çarpışan , gözyaşlarını vuran mermiler
Bir iken iki oldu , iki iken üç , üç iken yedi düvel
Gömdü hepsini denize göğsü iman dolu çelikten el ….
Kayıt Tarihi : 23.1.2025 13:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!