Kıyamadığım tatlı hüzünlerimdin sen

Yine yoksun ve bense telefonun başında
telefon numaranı çevirmekle meşgulüm.
Kapsama alanının dışında kaldığımı kabul etmeksizin
Avizedeki kadını dinliyorum.
Sana ulaşılamayacağını, daha sonra yeniden denemem gerektiğini söylüyor.
Oysa daha sonra çok geç olabilir.
Belki de bu sefer ben burada olmayabilirim.
Sonralara bırakılacak bir zamanım yok benim.
Sonralara erteleyecek görüşmelerim, sözlerim yok benim.
An ve an yaşarım, an ve an susarım…

Ya varsındır hayatımda ya da yoksun.
Ortasını hiç bulamam.
Kış güneşi misali bir görünüp bir kaybolmalar ısıtmaz kalbimi.
Su gibi, hava gibi vazgeçilmezim olmalı hayatımda.
Bırakmaya çalıştığım sigaram değil.
Uzaklaşmaya çalıştığım geçmişim değil,
Umutla baktığım yarınlarım, geleceğim olmalı sevgili diye üzerine titrediğim…

Varlığın kadar yokluğunun vermiş olduğu
Bu tarifsiz acıyı dindirmek adına sahillere vurdum kendimi.
Deniz’e boşalttım yıllarca eteğime biriktirdiğim hüzünlerimi…
Yenileri için yer açtım belki de;
Belki de omuzlarımdaki yükü biraz olsun hafiflettim.
Ama senli olan acılarımı, hüzünlerimi gömlek cebimde sakladım.
Her halükarda vazgeçmeye kıyamadığım tatlı hüzünlerimdin sen…

Alperen KARADAĞ
Çarşamba,12.06.2007