Kıyam-et Şiiri - Özcan Kurt

Göklere atalım şöyle bir manşet.
Memleket insanı: uyan bi zahmet,
İNCİRİN gönlü hoştur, ama kesret
Yeter artık insan, yoğrul kıyam-et

Araç, amaç etme süreti terket,
KenDİNe dön can sirete yol katet,
ZEY-TİNin gönlü huştur, birlik Vahdet
Yeter artık yayan, sıyrıl kıyam-et

Dolu için şükret, boş için gayret,
Tetiri bırak, içe, çaba sarfet,
Haki-kat'e böyle edelim davet,
Yeter artık uyan, buyur kıyam-et

Araştır çok düşün aklını işlet
Mevla böyledir, demiş ise şayet
Düşünmeden koşulsuz etme biat,
Yeter artık kurban, doğrul kıyam-et.

Çalış sonra, tefekkür nasip kısmet,
Araştır soruştur, durma da keşfet
Yol bilmeze can zinhar etme minnet,
Yeter artık duman, oğul, kıyam-et.

Özvecan kurtula şu koca millet,
Cahillik inan ki bulunmaz illet
İnşallah söz eder, bulur sirayet
Yeter artık saman ayrıl, kıyam-et.
ÖZ ve CAN