Kıvılcımlar Şiiri - Özgür Köktürk

Kıvılcımlar düşer yavaş yavaş
Yakar yorgunluğumu
Kim bilir nereden gelir

Kaçıncı zamanı yaşar düşlerim
Kaçıncı boyutundayım evrenin

Ellerim amaçsızca aranır
Kaybolmamış sevdanın tutkularını...
Hiç yitmeyen bir umut olur
Hiçbir yere gitmeyen
Asılı kalır dudaklarımda ağlamak şarkısı
Çekerim ipini hüzünlerin
Seni yaşamanın sevincini tadarım
Uykunda
Düşünde
Gecende
Her aldığın solukta
Verdiğin her nefeste...

Sesime ses veren yankı olursun
Şiirime titreyen şavkı ayın...

Gözlerinde binlerce alfabe
Her harfinde binlerce dize
Buruk bir tebessüm değil dudaklarında
Saçlarında gezinirken ellerim
Uysallığı değil sevdamın bu dinginlik
Hazzına varmak seni bilmenin
Görmenin
Ve seni sevmenin...

Düşer kıvılcımlar
Yakar yorgunluğumu...