Kıvılcımlar Arasında Şiiri - Savaş Barha

Daha demincek şuradaydın, yanı başımda.
Avucumu ısıtıyordu ellerin, cennetimdin.
Kar taneleri ışıl ışıl parlıyordu, ölümsüzdük.
Caddeleri baştan sona dolandık, mutluyduk.

Şimdi yoksun; ellerim, gözlerim seni arıyor.
Sesini duymuyorum, gözlerini görmüyorum.
Adını anmaya fırsat kolluyorum, durmadan.
Düşleri, mavilikleri, semayı bahane ederek.

Mecnun misali sokakları deli divane dolanıyorum.
Yokluğunla karşılaştığımda kedere gömülüyorum.
Gözlerimin yaşardığı da oluyor arada, umursama.
Seni düşünmekle akan gözyaşları armağandır bana.

Bak, yine oldu işte, sol yanım sızım sızım sızlıyor.
Yıldızımız, hüznünden ağlayıp söndü, yok yerinde.
Ummanlardan, uzak diyarlardan duyuldu isyanım.
Bütün ölümlerin müsebbibi benim, başkaldırdım.

Dedim ya, ne zaman adını ansam,
Bir milyon kuş toplanır semaya, aşkla.
Bu bulutlar ondan, yağmur yağmayacak.
Toprak yine yüreğim gibi kurak kalacak.