umuda gül koklayamamış
yüreği çarpmamış yarının coşkusuna
güneşin ışınları tenini okşayamamış
yüzü dönmüş ışıksız mağaraya
şefkat yağmurlarından damla bulaşmamış
üşümüş elleri demir parmaklıklarda
uyku sedirinde dikenler karşılamış
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
