Bölüm 40: Sayvantta Sabah – Ardıç Kabuğunun Altında Uyanan Kadın
Sabah, yaylada sessiz doğar. Ne horoz sesi vardır, ne ezan. Sadece taşın içinden sızan bir serinlik, ardıç kabuğunun altına düşen ilk ışık.
Kadın gözlerini açar. Yatığı yer hâlâ taş, ama sırtı artık üşümez. Çünkü gece boyunca yel onu örtmüş, taş onu kabul etmiştir.
Sayvantın içi hâlâ karanlık. Ama kadının içi aydınlıktır. Çünkü o gece, yalnızlık değil—tamlık yaşamıştır.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta