kenar süslerinden sıyrıldığında
arayışa yönelir kır şakaklar
parmak uçları savurgan ağıt
kutsal bir buğudan geçip
kenarında durduk söz dağının
bekleyiş
bu kükreyen sabır ah!
anlattı sise
:
ergen ebruların suya değdiği yerde
en yalın rengimiz çıplak
“es” ile terleyen harfin dudağında
ölümün bahanesidir yaşamak
sorgu yargıcı; öd’deki hayvan
“kitre” desem şimdi
cinayetim dökülecek tarağımdan!
(2 Eylül 2007) - 6. Dekad, HAYAL Yay. Ocak 2008, s. 52
(ENKOYU - Yedi: Özel Sayı 'DARBE')
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 2.9.2007 20:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

elinize sağlık.
ne desen çığlık...
Kır şakakları süs olarak bırakabilme hünerini kurala sığınan korkak sorgucular kurtarabilir mi? Yoksa kolaylaştırır mı?
Kendi parmak uçlarımızdı onlarla barışık olan.
Kutsal buğu, söz dağı/dağarcığı, beklerken biten sabır... Hıh..İşte Sis...Sis gülümsedi.
Eller eller. İstersek kır şakakları yakışmada kalması için parmaklarımıza kitreler mi sürkek.
Kitrelere deliller yüklenmiş. Kullanmamalı.
Ölümün bahanesi olarak.
TÜM YORUMLAR (6)