Kitapsız Şair Şiirleri - Şair Kitapsız Şair

SAMİMİ

Onlarca, yüzlerce ya da bin tanrı olduğunu savunur
Kimi şimşek çakar, aşık ettirir, kimi yağdırır yağmur
Tanrıların kimisi insanlarla evlenmiş ve çocukludur
Tanrı benzer mi insana ya da insandan tanrı mı olur

SANAL FACİA

Bazen kalmaz elde avuçta, işler gidince tersine
Ya yetmez cebinde olan ya da daha fazla istersin
Yanlış tercihle gider elindeki de, düşersin dibine
Hatayı yalnız yapıp, cezayı niye herkese kesersin

SANMAM

Bak güzelim aşk meşk deme hoşlanmam
Kördüğüm gibisin korkarım bağlanmam
Sağlam duvar değilsin sana dayanmam
Görünecekse sırrım ardında saklanmam

ŞATIR

Babası sürekli çalışamıyordu, her zaman hastaydı
Annesi buna çok üzülür, kuytuda gizlice ağlardı
Bir işe girip, aile bütçesine katkıda bulunmalıydı
Eve yakın, annesinin gözünün önünde olmalıydı

SEV

Severiz evladı, kardeşi, sevgili, ana ve babayı
Müzik dinlemeyi, gezip tozmayı, sinemayı
Parayı ve harcamayı, bitki, hayvan ve doğayı
Hizmet ederse bize, severiz biz her canlıyı

SIDDIK

Nebinin en yakın arkadaşıydı daha çocukluktan
Ticaretle uğraşırdı, asla ayrılmazdı doğruluktan
Keskin bakışlı, seyrek sakallı, biraz zayıftı bedenin
Resulullah’a vahiy inince, iman edenlerin ilkiydin

TEKER

Toparlanıp gelseniz de yok olacaksınız teker teker
Ezerim başınızı, çokluğunuz yüreğime cesaret eker
Kalmaz tümsekte, batmaz çukurda gider daima teker
Eceliniz gelmişse, orduya ne hacet yeter size tek er

TUZAK

Azalmasın hiç sıkıntım, derdim
Salın gelsin üstüme haini, alçağı
Çekersem boynumu, namerdim
Dayayın boğazıma keskin bıçağı

UZANDIM

Kader yazılmıştı, hayat yolculuğuna başladım
Dokuz ay bekleyemedim, hayata erken atıldım
İlk tokadı yedim, herkes gülerken ben ağladım
Gelişmemişti bedenim günlerce küvöze uzandım

VAROLUŞ

Tek olan Allah temaşa ederken güzelliğini
Murad etti bunu kullarının fark etmesini
Ortada ne evren vardı ne de bir kâinat
Küçük bir zerre patladı ve başladı inşaat