Altmış sayfalık bir kitap,
İlk sayfasını açtım;
Koşan, saçlarını savuran bir kız gördüm:
Mutlu, gayet mutlu.
İkinci sayfasında kuşlar cıvıl cıvıl,
Sular şırıl şırıl akar,
İkinci sayfası mutlu.
Sayfaların ortalarına doğru
Ağırlaşıyor kitap,
Sanki denizin dibine inercesine
Derinleşiyor,
O kadarderin ki çıkılmaz oluyor...
Neysi bu çıkılmaz olan?
Saçlarını savurarak gezen
Yeni büyüyen bir çocuk
Soruyorum bu derinlikler nedendi...
Niye çıkamıyor, kader mi?
Nedir kader?
Dağlar yüksek ve bu çocuk bunları
Aşamıyor, aşamıyor...
Alın yazısı mı ağır olan
Yoksa altmış sayfalık kitap mı?
Of yoruldum, ne kadar ağırmış;
Boşver kapat,
Ya yazı, ya kader...
Kayıt Tarihi : 3.9.2010 22:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)