Arabanın camından baktığım arkada kalan yol gibi
Gittikçe küçülüyor baktıkça
Az önce sarıldığım ağaç
Ayaklarımda izi olan toprak
En cilalı gıcır taşları gibi çocukluğumun kimi
Hem yepyeni hem çok uzak
Kimi soba üstünde kestane ve rutubet gibi kokuyor
Artık olmayan evlerde okunmuş
İsli, sıcak
Denizde kalınca alışıp dalgalara, rahat
Aynı onun gibi
Heyecan kayboluyor denizden uzaklaştıkça
Biz bu sularda çok yüzdük
Epeyce havuz da biriktirdik yatağın bazasında
Artık kilitle açılan örümcek ağlarında
Gizli odalarda bulduğum bir ekran yüzüsün
Buna da şükür, yolu bilmeyenler var
İyi ki bu çocuk senle büyüdü
Ne fena sensiz büyüyecek şimdi çocuklar
Kayıt Tarihi : 13.2.2022 19:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Orijinal tarihi: 10.02.2022 22.24 Kitap artık pahalı bir şey ve lüks hâline geldi. Değişen dünyada değişen kitap anlayışı ve giderek "içimizdeki kitap kavramının, duygusunun" zorunluluk sebebiyle değişimi üzerine...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!