Kitabın yok satacak Şiiri - Evren Dalgıç

Sonsuzca,
Sonuçsuzca,
Acımasızca..

Şimdi gidiyorsun,
Ellerimde solmuş çiçekler,
Beni kimlere bırakıyorsun..
Hangi uçsuz bucaksız çöllere,
El değmemiş çilelere,
Hiç sönmeyecek ateşlere atıyorsun.

Gözlerimi derinlerine attım,
Şimdi;
Kim çıkartacak beni oradan.
Hangi tesellilerde
hangi sönmüş gözlerde bulacağım kendimi.
Ben kendimi sana attım,
Şimdi kim kurtaracak beni
senden başka söyle.

Şimdi gidiyorsun,
Kalkıyorsun o sımsıcak yerinden,
Şimdi orayı ben kiminle ısıtacağım,
Nasıl dolduracağım o kapanmaz boşluğunu,
Dünyayı getirsen önüme bir gözün etmez,
Yahu ben kimi istesem,
Gönlümce beş para etmez.
İlle de sen diyor o uslanmaz yangınım,
Karşı çıkıyor yüreğim,
Bir bebek gibi hıçkırıklardayım.
Söyle,
Söyle nerelere gidiyorsun.
Baksana bana,
Ben hala buradayım.

Çaresizce,
Fersizce,
Sessizce.

Bekliyorum.
Sen gidiyorsun.
Ben bitiyorum.
Olmayacağım,
Olamayacağım sensiz.
Sen bu aşkın yazarı oldun.
Ben ise çaresiz oyuncusu.
En olunmadık yerde biten bu senaryoda;
Ben tükendim gayrı.
Beni artık gözleri dalgın düşün,
Gözleri hep yollarda.
Ve kalemini oynatırken o senaryoda
hep böyle düşün.
Ve vicdanına ses ver
koy beni ondan sonra
Nereye istiyorsan oraya.

(Ankara 2005)