Ferman Arsızın, Azanın Şiiri - Mecit Aktürk

Asık yine asrın yüzü; gördüğünden gözü yılmış
Arsız ise insin özü, sözü muteber sayılmış
.
.
Merhameti yok bu demin, bozulmuş nesli Âdem'in,
Çamura basan kademin, tozu muteber sayılmış
.
.
Meydan kahpenin, kabanın, teri kirli her çabanın...
Evladı arsız babanın, kızı muteber sayılmış
.
.
Hakkı verilmiş(!) riyanın, sonu kâbus her rüyanın
Hasletin hası hayanın, azı muteber sayılmış
.
.
Sebebi "öfke" sancının, konuğu "nankör" Hancının...
Yönü yanlış, yalancının; düzü muteber sayılmış
.
.
Tozlanınca raflarda Nûr, kalpler olmuş kanserli ur
İblise itaat "onur", dizi "muteber" sayılmış
.
.
Talibi çok kem niyetin, şer tuzaklar hayli çetin...
Aslansız ormanda itin, izi muteber sayılmış
.
.
"Hak" gücü yetip alanın, "güç" zulmüyle nam salanın...
Namerde nefer olanın, nazı muteber sayılmış
.
.
Beşere mahsus o genin, tahtı malum sürüngenin
Soysuzu saran kefenin, bezi muteber sayılmış
.
.
Ferman arsızın azanın, mevsim kar-boran-hazanın...
Teli sevgisiz ozanın, sazı muteber sayılmış
.
.
Âhı varken dünü yâdın, sonu gelmez bu feryâdın...
Külü fitne olan odun, közü muteber sayılmış
.
.
Adalette kaymış zemin, tilki olmuş "Yedi Emin"
Dem öyle ki bu kalemin, va'zı muteber sayılmış!