Kıta Şiiri - Kasım Kobakçı

Dinlerin kıtasıdır bu kıta,
Peygamberlik eden krallara layık, tanrısal,
Cellatlı, şeytanlı, halifeli,
Şeytanların ve meleklerin olduğu bir kıta.

Her köşesi fuar bu kıtanın,
Bu fuarlarda korku pazarlanır,
Susuzluk korkusu, açlık korkusu, ateş korkusu,
En korkutucusu ise, zavallıların ince boyunlarını parçalar,
Ateşli, katranlı, kılıçlı ve kanlı olan Allah korkusu.

Kinci kıta bu kıta,
Kendi kendilerine dişlerini gıcırdatırlar develer,
Diken kemirir, kan içer develer,
Sırtlanların hakimiyetindedir gece,
Açlıktan gözleri parıldayan, salyalar akıtan,
Kabile kabileye, hane haneye kin besler.

Kumlu kıta bu kıta, afyonlu kıta, uykulu, korkulu,
Yaşamı cezalandıran karanlık bir zindandır bu kıta,
En üstte Tanrı, ellerinde ateş,
Kapıda kanlı kılıçlarıyla tanrının hizmetkarları,
Derin uykusunda dinlerin, yılanlar - akrepler, kurtlar - kuşlar, kediler - yosunlar,
İnsanları afyonlarlar, dinlerin kurşun geçirmez karanlığında.

Şüpheci kuşlardır melekler,
Akbaba, kuzgun, kırlangıç, tavus ve anka kuşları,
Çok sever bebekleri boğmayı,
Karanlık gecelerin yeşil boncuklu lohusası.

Sürekli korku taşırlar bu yüce kuşlar,
Cennet hayali ve cehennem korkusuyla,
Allah'ın asası altında titreyen kalabalıklara.

Eski bir kıtadır bu kıta,
Çok kan dökülmüş, kavgalar görmüş,
Nice kavimlere göğüs germiş,
Sonunda çöle dönmüş akılların ve gönüllerin diyarıdır,
Taşlık bir kıtadır bu kıta,
Yana yana kömüre, yana yana küle,
Yana yana toprak toza, hayat moloza dönüştü.

Kum, çakıl, fırtına savurur bu kıta,
Toza ve dumana çevirir hayatı,
Eşsiz şeyler yaratmıştır doğa ana bu topraklar için,
Engerekler, develer ve dikenler,
Şifa arar insanlar devenin sırtında.