Yatmadan kahve devirdiğimden
Oyalanmıştı uyku epey.
Tek sarımlık nefesimin
Tütüncüsü açıktı henüz.
Baktım sakallı horluyor,
Sakıncalı rüyalar aleminde…
Zoraki kalktım yerimden,
Velhasıl çıktım evimden.
Yollar beyaz, yerler buz.
İki ileri bir geri ben…
Kedicik donmaya durmuşken,
Film gibi geçtin aklımdan…
Bu rastalı kız da kimdi böyle?
Dövecekti dilenciyi koşmasam!
Ne gelirdi ki elimden,
Köşedeki ev kaçmış savaştan…
Adımlarım çoğalıyordu yavaştan,
Başımı çıkartırken varoştan,
Bir fahişe salındı yokuştan.
Askısı düşmüş yüzünden
Belli geceler yüzünden;
Derdi akmış gözünden…
Sakalının feri gitmiş yaşından
Amcanın biri yürüyordu önümde.
Acırsan düşersin ya,
Kendime kızdım acıyamadım diye!
Hava eksi iki kere iki…
Kakara kikiri çaycı çocuk.
‘Sıcaktan mı gülüyorsun abiciğim?’ dedim de:
‘Ağlayayım mı abim?’ deyince,
Çayı verirken titreyince;
Gülümsedik, anladık…
İstanbul anılık.
İstanbul, tanıdık…
Kadir ArınçKayıt Tarihi : 25.1.2022 23:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
#meymenemesmene #meymes

TÜM YORUMLAR (1)