İpin Hesabı Şiiri - Nurettin Sevim

Vaktiyle bir kasabada,
Çok zengin bir adam varmış.
Ölümden ve yalnızlıktan,
Karanlıktan çok korkarmış.

Bir gün demiş:” Vasiyetim;
Öldüğüm gün kabirimde,
Gece benimle birlikte,
Kim bir gece geçirirse,
Onundur yarı servetim.”

Öldüğü gün aramışlar,
Kimseyi bulamamışlar.

Sonunda hamalın biri.
Kabul etmiş bu teklifi.
Adamcağız çok fakirmiş.
Sadece varmış bir ipi.
Onunla yükleri taşır.
Böyle geçinip gidermiş.

Onu zenginle birlikte,
Defnetmişler bir kabire.
Sorgu-sual melekleri,
Sorguya gelmişler gece.

Kabirde var iki kişi.
Biri ölü, biri diri.
“Önce diriye soralım.”
Demiş, meleklerin biri.

-O ipi nereden aldın?
-Yoksa bir yerden mi çaldın?
-O ipi sen niye aldın?
-Onu nerede kullandın?

Gece boyu sürüp gitmiş.
Sorgu- sual devam etmiş.
Biri gelip biri gitmiş.
İpin hesabı bitmemiş.

Sabah çıkınca kabirden.
Varislere gelmiş hemen.

Onlara şöyle söylemiş:
“Servetinizi istemem.
İpin hesabını demiş,
Bir gecede veremedim.
Bunca malı hiç veremem.”

Kıssadan Hisse:

“Şükrü eda edilen az bir mal,
Şükrüne takat getirilmeyen
Çok maldan daha hayırlıdır.”
(Hadis-i Şerif)

HER ŞEYİN HESABI VAR

Haramların günahı,
Helâlin sevabı var.
Helâl malın hesabı,
Haramın azabı var.

Herkesin bir kitabı,
Allah'ın hesabı var.
Mü'minlere rahmeti,
Kafire gazabı var.
Mahkeme-i Kübrada
Her şeyin hesabı var.

Malı nerden kazandın?
Nerelere sarfettin?
Zekatını verdin mi?
Hem de infak mı ettin?

Ömür sermayesini
Nerelerde tükettin?
Kul hakkına girdin mi?
Mazluma mı zulmettin?
Mahkeme-i Kübrada
Her şeyin hesabı var.