Kıssa şiir- Babasını Sepete Koyan Adam

BABASINI SEPETE KOYAN ADAM

Bir zamanlar bir adamın,
Yaşlı bir babası varmış.
Kimsesi olmadığından,
Babasına o bakarmış.

Babası döküp saçarmış
Her gün çamaşır yıkarmış.
Hanımı bunu istemez
Ona bakmaktan bıkarmış.

Bir gün demiş kocasına.
Ya istersen bizimle kal.
Ya da senle ayrılalım.
Ya babanı başımdan al.

Adam demiş: Ne yapayım?
Hayvan değil ki satayım.
Eskimiş bir eşya gibi.
Yoksa çöpe mi atayım?

Ben babamın tek oğluyum.
Bu adam da benim babam.
Bakıma ihtiyacı var.
Ben onu asla atamam.

Hanımı ısrar edince
Kendi oğluyla birlikte.
Ormana gidelim deyip.
Babayı koymuş sepete.

Getirmişler bir ormana
Bırakmışlar bir kenara.
Biz biraz odun keselim,
Sen bekle. Demişler ona.

Bırakmışlar ihtiyarı.
Dönerken ormandan eve.
Oğlu sormuş babasına:
Dedemi bıraktık niye?

Babası da cevap vermiş:
Deden yaşlandığı için
Onu ormana bıraktık.
Merak etme onun için.

Bari sepeti alsaydık
Demiş. Oğlu babasına.
Sen de yaşlandığın zaman
Lazım olur belki bana.

Oğlu deyince bunları.
Aklı gelmiş kafasına.
Bırakmışlar odunları.
Geri dönmüş babasına.

Ondan çok özür dilemiş.
İhtiyar da şunu demiş:

Sen beni terk edemezsin.
Bırakıp da gidemezsin.
Ben babamı terk etmedim.
Onu bırakıp gitmedim.
Ömür boyu hizmet ettim.

Günler, aylar gelir geçer.
Herkes ektiğini biçer.