Kısrak Şiiri - Erdal Topaç

a
Yüzüm
lazım değil sana bundan fazlası.
Damlasa, dağlayıverirdi aşkın katresi.
Düşündün mü, binerken o hırçın ata.
Üstünde kalman için yeter miydi yelesi.
Şahlanan kısrak,uçuşan at nalları
ve benliğin, tepe taklak.
İndikçe inen kamçı
ve benden sonra yükselen sağrı
benliğimle aranda, bir sızı bırak.
Bırak ki pişman olayım da
tevbe sayılsın.

b
Ey günaha battıkça kutsanan yalan
muradı meçhul gözleri sevgilinin
uçuşan kelimeler
eriyip kalıplara düşen uslardan.
Toynakları, çileden çıkaran kısrak
Us' umla aranda, bir sızı bırak.
Bırak ki pişman olayım da
tevbe sayılsın.

c
Bana muhtac olmasın diye tırpanladığım
yönleri gibisin şiirimin.
Ey çiftesi müneccim rütbesi kısrak
indir beni yükselttiğin burçlardan.
Bu mevki, beni altında ezebilir.
Zira buna ancak, el-Habir güç yetirir.
El-Habir'le aramda bir sızı bırak
bırak ki pişman olayım da
tevbe sayılsın.

d
İnat sayrı tohumları saçar rahmine
duhulsüz taylar çimlenir.
Ey kanı kanıma karışan kısrak
ters ve kan içinde büyür bilgelik.
Göbek bağım ve sendendir nefesim.
Kirlenip arınmaksa bilgelik
kirlendim yeterince.
Temizleyin artık beni tecrübelerim.

Ey bana analık eden hayat...
Ey beni rahminde taşıyan doru'at...
Varlığımla aranda bir sızı bırak.
bırak ki pişman olayım da
tevbe sayılsın.

e
Açsam intizar düşer ağzımdan.
Aynalar hıncımı küçük gösterir.
Vakit damlıyorken kavanozlardan
kumlar yükselir.
Ey hıncımı hıncında içeren kısrak...
Çara at da kurusun bir seccadelik.
Aşermek geçmiştir,doğum yakındır.
Sakındır kendini ağır yük kaldırmaktan.
Sulhumüzü kuracak bilge ebelik.

Ey beni göğerten asırlık çınar...
Müstakbel ana, sen ulu kısrak.
bilgelikle aramda bir sızı bırak.
bırak ki pişman olayım da
tevbe sayılsın.

Temmuz 1999,Ümraniye