Kışlaya Veda Şiiri - Abdullah Esirci

Bir gün dediler “Artık, işin bitti burada,
Sen git de gençler gelsin, bekliyorlar sırada”,
Üstümden sanki kaynar sular döküldü ama,
Kışladan şanla giden, erdi derler murada.

Çıkardım palaskamı, şapkamı, tabancamı,
Okşadım odamdaki dolaplarımı, camı,
Vedalaştım herkesle, yaşaran gözlerimle,
Kışlam, sana aşıktım, mükafatın bunca mı?

Huduttan hudutlara koşarken yol bulup ben,
Basıyordun bağrına sıkıca sarılıp, sen,
Bilirdim bir gün bana “Nöbet bitti” denecek,
Ama bitti denince, titredi benim beden.

Şöyle döndüm geriye, kışlama baktııııım durdum,
Beni unutur musuuun diye haykırdım, sordum,
Nizamiyede asker, son kez çaktı selamı,
Sen hakkını helal et, yaşa mukaddes ORDUM.