Güneş ile toprağı,
İki sevgili olarak görüyorum,
Birbirlerine o kadar sadıklar ki..
Onları kıskanıyorum.
Akşamları,
Güneş uykuya çekilince
Mehtabı bekçi bırakıyor
Toprağına,
Anladımki çok seviyor...
Güneş topraktan vazgeçemiyor,
Toprakta güneşten.
Her günün doğuşunda
Renkler cümbüşünde,
Danstadır toprak..
Anne olmanın tadında,
Mutluluk her zerresinde...
Kıskanıyorum işte onları! ....
İstanbul 1994 Nisan
Neriman MertKayıt Tarihi : 17.7.2007 01:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Renkler cümbüşünde,
Danstadır toprak..
Anne olmanın tadında,
Mutluluk her zerresinde...
toprağın anneye benzetilmesi....çok anlamlı bir şiir sevgiler....
TÜM YORUMLAR (1)