Dolap beygiri gibi olmuştu dolaşmaktan başı. Elinde ki adresi kime sorduysa cevap alamıyordu. Nasıl bulacağım diye düşünürken, çok yorulduğunu hissetti. Bir yerde oturup hem karnını doyurmalı, hem de adresi sormalıydı. Karşısına ilk çıkan restearuanta girdi. Bir masaya oturdu. Sağına soluna baktı kimseler yoktu. Öğlen olduğu için herhalde diye düşündü. Garsonun hoşgeldiniz demesiyle irkildi. Bu ürkekliğinin sebebini biliyordu. Tek sebebi kocasıydı. Garsonun tekrar ne istersiniz? sorusuyla düşüncelerinden sıyrıldı.
-Öncelikle çorba istiyorum. Tavuklu pilav, salata bir de ayran.
-Tabii efendim.
Düşünceleri nereye giderse gitsin onunlaydı. Senelerce kocasının parasızlığıyla savaşmış, bir de bu yetmemiş gibi aldatılmıştı.
En kötüsü de aldatılmaktı. Neyi eksikti bir başka kadından. Güzeldi. Kariyer sahibiydi. Çocukları olmadığı için genç kız vücuduna sahipti. Garson istediği yemekleri getirmişti. Ne kadar acıktığını yemeklerini yerken anladı. Bir yandan da düşünceleri, kafasından film şeridi gibi geçiyordu. Daha otuzbeş yaşındaydı. beş sene olmuştu evleneli. Başında herşey güzeldi. Ama cicim ayları çabuk geçmişti. Meğerse evlendiği kişi çapkın biriymiş. Evliliğinin ikinci ayında anlamıştı bunu. Gözleriyle görmüştü kocasını, bir cafe de bir kadınla el ele oturduğunu. Hışımla eve gelmiş. Ağlamış kendi kendine
bağırmıştı. Akşam olmasını eşinin eve gelmesini bekliyordu. Nerdeee bir telefon bile etmeden o gece eve gelmemişti Tarık.
Ertesi gün binbir yalanla yine, Eda'nın gönlünü almıştı. İçi kan ağlasa da doğrudur diyerek aldanmış gibi görünmüştü.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
