Kıskanç mehtap Şiiri - Önal Irgıt

Gün batarken, sen doğuyorsun ufkumda,
sanki karşımda, parlayan altın güneş
gökte yıldızlar, ışımaya başlayınca,
ruhuma girip, oluyorsun, ilk ve son eş
mehtap şaşkın, kıskandı mı ki seni, ne?
gümüş yüzü değişip, olmuş kor ateş.
görmek için seni, sabırsızlanıp da,
odama, girip çıktı, peş peş.

Nihayet, senin, ışıl ışıl parlayan,
nurlu çehreni görünce, kıskanç mehtap
beti benzi soldu birden, sandı ki,
gökten yere inmiş, o koca afitab
son kez, bir kendine baktı, bir de sana,
hırsından köpürdükçe, düştü bitap
iç çekerek, dedi ki:Benden güzelmiş;
lakin, güzele bakmak, olurmuş sevap